Istnieje kilka różnych sposobów leczenia powiększonych migdałków u psów. Twój lekarz weterynarii może pomóc Ci zdecydować, co jest najlepsze leczenie dla Twojego psa. Niektóre wspólne zabiegi obejmują operację, antybiotyki i monitorowanie. Skonsultuj się z lekarzem weterynarii, jeśli zauważysz, że Twój pies wykazuje jakiekolwiek uporczywe objawy.
Rentgen nosogardła
Powiększone migdałki u psów nie zawsze są możliwe do zaobserwowania. Często są one białe i pojawiają się jako guzek w miękkiej tkance nosogardła. Normalne zdjęcie rentgenowskie ujawnia jednak czarne zabarwienie w tej samej lokalizacji.
Migdałki znajdują się w tylnej części nosa i pełnią podobną funkcję jak migdałki. Są one częścią pierścienia tkanek, które zapobiegają przedostawaniu się wirusów i bakterii do organizmu. Składają się głównie z limfocytów B, które produkują przeciwciała wiążące się z bakteriami, wirusami i toksynami. Znajdują się w tylnej części jamy nosowej, aż za podniebieniem miękkim.
W niektórych przypadkach migdałki mogą być przyczyną przewlekłego oddychania przez usta i powodować niedrożność nosa. Migdałki mogą również powodować problemy z uszami i wpływać na jakość życia dziecka. Nieleczona choroba może prowadzić do innych powikłań, takich jak nadciśnienie płucne i wąskie, wysoko wysklepione podniebienie.
Powiększone migdałki mogą być również spowodowane przewlekłym zakażeniem bakterią Hemophilus influenza. Inne przyczyny powiększonych migdałków to przewlekłe podrażnienie jamy nosowej i przewlekłe stany alergiczne. Przerost migdałków u dorosłych występuje jednak rzadko. W takich przypadkach ważne jest wykluczenie złośliwości białych krwinek typu B. Trzy procent przypadków było związanych z chorobą nieziarniczą i innymi nowotworami zatok.
Przyczyną przerostu migdałków u dorosłych pacjentów może być alergia lub przewlekłe zakażenie. Sporadycznie może być spowodowany nowotworami złośliwymi nosa i zatok przynosowych, takimi jak chłoniaki.
Zdjęcia rentgenowskie są dobrym sposobem identyfikacji polipa. MRI i CT mogą również pokazać zakres wzrostu. W ciężkich przypadkach lekarz może wykonać biopsję podejrzanego polipa. Biopsja to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu małego fragmentu tkanki. Biopsja może odbyć się w gabinecie lekarskim lub w szpitalu. Pacjentowi podaje się znieczulenie miejscowe.
Opcje leczenia gruczolakoraka nosogardła mogą obejmować operację lub radioterapię. Jednak większość psów nie reaguje na leczenie operacyjne gruczolakoraka ze względu na lokalizację guza oraz bliskość oczu i mózgu. Jeśli leczenie jest nieskuteczne, pies najprawdopodobniej umrze w ciągu 4 do 5 lat.
Chirurgia
Jeśli zdecydowałeś, że migdałki Twojego psa powodują ból, istnieje kilka opcji chirurgicznego leczenia powiększonych migdałków. Jednym z zabiegów jest tzw. adenoidektomia, która wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym i trwa około 10 minut. Procedura jest wykonywana przez usta i może wykorzystywać kilka różnych metod, aby usunąć migdałki. Mogą one obejmować ablację elektrokauteryzacyjną, kirety i koblację.
W niektórych przypadkach stan ten może być oznaką większego problemu, takiego jak infekcja dróg oddechowych lub infekcja ucha. Operacja jest również częstą opcją, gdy powiększone migdałki powodują objawy takie jak chrapanie, zatkanie ucha i infekcje ucha.
Zabieg może być również stosowany w leczeniu problemów z migdałkami u dzieci. U dzieci powiększone migdałki mogą prowadzić do chrapania, bólu ucha i uporczywego przekrwienia. Mogą również przyczynić się do powstania bezdechu sennego. Jeśli Twoje dziecko doświadcza któregoś z tych objawów, zaleca się jak najszybszą konsultację z laryngologiem.
Pierwszym krokiem w procesie leczenia jest badanie przez lekarza weterynarii. Podczas tego badania lekarz weterynarii będzie mógł określić liczbę powiększonych węzłów chłonnych oraz przyczynę powiększenia. Lekarz weterynarii wykona również badania krwi w celu określenia stopnia zapalenia węzłów chłonnych oraz oceny białych krwinek. Dodatkowo, może wykonać aspirat cienkoigłowy lub biopsję, aby zobaczyć, co dzieje się wewnątrz węzłów chłonnych.
Migdałki to małe kawałki tkanki, które wiszą nad migdałkami. Ich zadaniem jest zwalczanie infekcji i pomoc w utrzymaniu równowagi poziomu płynów w organizmie. Nie są one dobrze widoczne przy otwartych ustach, więc lekarze używają specjalnych przyrządów z lampkami i lusterkami, aby je obejrzeć. Czasami mogą nawet użyć promieniowania rentgenowskiego, aby lepiej obejrzeć migdałki.
Jeśli infekcja nie jest leczona, może być konieczna operacja. Antybiotyki są często przepisywane w celu leczenia zapalenia migdałków i łagodzenia bólu. Jednak w przypadku przewlekłej lub nawracającej infekcji, lub gdy leczenie nie przynosi rezultatów, lekarz weterynarii może zalecić tonsillektomię.
Antybiotyki
Migdałki odgrywają bardzo ważną rolę w utrzymaniu naszego ogólnego stanu zdrowia, a wraz z wiekiem mają tendencję do zmniejszania się. U dzieci migdałki zwykle kurczą się do piątego lub szóstego roku życia i prawie znikają w wieku kilkunastu lat. Czasami jednak ulegają zakażeniu bakteriami i stają się stanem zapalnym, co prowadzi do stanu zwanego zapaleniem migdałków. Nie jest to zazwyczaj poważny stan, ale może prowadzić do trudności w oddychaniu.
Jeśli Twój pies ma powiększone migdałki, lekarz weterynarii może zalecić antybiotyki. Antybiotyki na powiększone migdałki u psów mogą być odpowiednią alternatywą dla chirurgicznego usunięcia migdałków. Jednak leki te mogą być stosowane tylko po dokładnej ocenie. Istnieje potrzeba dalszych badań, aby porównać skuteczność różnych antybiotyków. W międzyczasie możesz rozważyć inne opcje leczenia, jeśli nie jesteś pewien, czy antybiotyki są odpowiednią alternatywą dla chirurgicznego usunięcia.
Węzły chłonne psów to małe gruczoły w układzie limfatycznym. Transportują one płyn limfatyczny zwalczający infekcje, a także białe krwinki. Komórki te następnie łączą się w celu zniszczenia materiałów zakaźnych i toksyn. Kiedy pies ma spuchnięte węzły chłonne, jest to znak, że u podstaw tego stanu leży jakiś problem.
Choć większość psów nie wykazuje żadnych charakterystycznych objawów choroby, schorzenie to może być spowodowane infekcją bakteryjną lub grzybiczą. W rzadkich przypadkach pies może jednak odczuwać ból podczas oddychania lub nadmiernie pragnąć. U psów może nawet wystąpić gorączka.
Gdy Twój pies ma infekcję, może potrzebować antybiotyków, aby ją wyeliminować. Antybiotyki działają poprzez niszczenie bakterii i grzybów powodujących infekcję. Działają również poprzez uniemożliwienie bakteriom replikacji i wzrostu. Poprzez uniemożliwienie wzrostu tych bakterii, infekcja zostaje rozwiązana.
Psy mogą również zachorować na infekcję migdałków. Ta infekcja może dotyczyć jelit, dróg moczowych i narządów płciowych psa. Może powodować obrzęk węzłów chłonnych, co może utrudniać wypróżnianie i oddychanie. Psy mogą być również ospałe i doświadczać gorączki. Mogą mieć również ból gardła, kaszel lub trudności z przełykaniem.
Monitoring
Obrzęk węzłów chłonnych u psów może świadczyć o różnych stanach zdrowia, od infekcji po choroby zębów. Lekarz weterynarii może przeprowadzić dokładne badanie fizyczne węzłów chłonnych, aby zdiagnozować przyczynę i zalecić leczenie. Lekarz weterynarii może również zasugerować wykonanie biopsji w celu dokładniejszego zbadania węzłów chłonnych.
Gruczolakorak worka analnego jest nowotworem worka analnego u psów. Ten typ nowotworu rozwija się jako guz pierwotny i może rozrastać się, by zaatakować węzły chłonne lub krwiobieg. Nadmierne picie i oddawanie moczu to objawy tego schorzenia.
Migdałki to małe płaty tkanki, które znajdują się wysoko w gardle. Stanowią one ważną część układu limfatycznego organizmu, który pomaga w usuwaniu infekcji i utrzymaniu równowagi płynów ustrojowych. Jako część układu limfatycznego, migdałki zatrzymują również zarazki i obce cząstki, które dostają się do organizmu przez usta i nos. Zwykle zmniejszają się po piątym roku życia, prawie znikając w wieku nastoletnim. Mogą się jednak powiększyć, zwłaszcza jeśli pies ma nadwagę.
Podobne tematy
