Jeśli twój pies nagle zaczyna odczuwać bolesne grudki i wydzielinę, może to być czas, aby zabrać go do weterynarza. Podczas gdy powiększone węzły chłonne są często nieszkodliwe, są one wskaźnikiem choroby podstawowej lub infekcji. Jako takie, ważne jest, aby dowiedzieć się, jak zidentyfikować powiększone migdałki u psa i objawy i zabiegi, które należy szukać.
Objawy
Objawy powiększonych migdałków u psów mogą być trudne do zauważenia. Mogą one być bezobjawowe, lub mogą być wskaźnikiem poważniejszych problemów. Psy z powiększonymi węzłami chłonnymi mogą wykazywać również inne objawy, takie jak utrata apetytu, trudności w oddychaniu lub nadmierne nawodnienie. Psy mogą również rozwijać gorączkę lub wykazywać stan zapalny na całym ciele. Jednak najlepszym sposobem na ustalenie, czy Twój pies cierpi z powodu powiększonego migdałka jest wizyta u lekarza weterynarii i zbadanie psa.
Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma powiększone migdałki, najlepszym sposobem postępowania jest jak najszybsze podjęcie leczenia. Chociaż leki mogą przynieść ulgę, w niektórych przypadkach stan ten może prowadzić do problemów i należy odwiedzić lekarza weterynarii w celu dokładnego zbadania. Jeśli stan jest poważny, może być wymagana procedura medyczna. Chirurgiczne usunięcie może być konieczne, jeśli powiększone migdałki nie reagują na leczenie. Na szczęście zabieg ten jest stosunkowo łatwy i niesie ze sobą niewiele zagrożeń.
Najczęstszą przyczyną powiększonych migdałków u psów jest infekcja bakteryjna. Jest to spowodowane zakażeniem paciorkowcowym, które może dotyczyć gardła, narządów płciowych lub jelit. Pies z tą infekcją będzie miał objawy podobne do objawów infekcji u ludzi, a leczenie obejmuje antybiotyki i dużo płynów.
Oprócz stanu zapalnego w gardle, może dojść również do zapalenia gardła. Zapalenie może ograniczać drogi oddechowe i prowadzić do trudności z połykaniem. W ciężkich przypadkach zapalenie może zagrażać życiu. Pies cierpiący na zapalenie gardła powinien być natychmiast skonsultowany z lekarzem weterynarii.
Antybiotyki są pierwszą linią leczenia. W poważniejszych przypadkach konieczne jest wykonanie posiewu bakteryjnego lub badań wrażliwości na leki. Dostępne są również leki, które leczą migdałki. Jeśli antybiotyki nie są skuteczne, konieczne może być chirurgiczne usunięcie migdałków.
Podczas gdy te objawy powiększonych migdałków u psów są zazwyczaj tymczasowe, niektóre psy mogą mieć poważniejsze objawy niż inne psy. Podczas gdy sama infekcja zwykle ustępuje samoistnie, zapalenie okolicznych narządów może prowadzić do powikłań, takich jak wtórna infekcja bakteryjna.
Migdałki to mała, gruczołowa tkanka, która tworzy się z tyłu gardła. Pełnią one funkcję filtrów dla szkodliwych bakterii i wirusów w organizmie. Z wiekiem migdałki stopniowo się kurczą. We wczesnym dzieciństwie, migdałki są nadal ważne, ponieważ pomagają zapobiegać infekcjom. Jednak w wieku nastoletnim mogą one zostać zainfekowane bakteriami i ulec zapaleniu. Ten stan jest znany jako zapalenie migdałków.
Leczenie
Na szczęście istnieje wiele możliwości leczenia powiększonych migdałków u psów. Te powiększone węzły chłonne mogą być wskaźnikiem choroby lub infekcji, a lekarz weterynarii może pomóc określić, co jest przyczyną obrzęku. Weterynarz może zalecić pewne leki, lub może zalecić wykonanie biopsji.
W wielu przypadkach powiększone migdałki nie wymagają leczenia. Jednak w innych przypadkach mogą one powodować blokadę nosa, chrapanie i ból ucha. W przypadkach, gdy migdałki powodują objawy takie jak chrapanie, drenaż nosa i infekcje, lekarz weterynarii może zalecić operację ich usunięcia.
W kilku badaniach wykazano, że wysokości podniebienia i szerokości łuków zębowych były znacząco mniejsze u psów z powiększonymi migdałkami niż u psów z prawidłowymi migdałkami. Jednak różnice te nie były istotne statystycznie. W niniejszym badaniu badacze przyjrzeli się różnicom między psami z powiększonymi i normalnymi migdałkami i stwierdzili, że ta druga grupa miała większą objętość podniebienia i szerokość łuku niż ich odpowiedniki z migdałkami.
Leczenie powiększonych migdałków u psów różni się w zależności od przyczyny obrzęku węzłów chłonnych. W niektórych przypadkach przyczyną powiększonych węzłów chłonnych jest infekcja bakteryjna lub grzybicza. W takich przypadkach weterynarz może zdecydować się na biopsję w znieczuleniu ogólnym, aby usunąć większy kawałek tkanki limfatycznej. Jeśli wyniki są pozytywne, może zostać przepisana chemioterapia. Jeśli schorzenie jest przewlekłe, należy pamiętać, że z reguły nawraca.
W rzadkich przypadkach tkanka gruczołowa może odrastać. W większości przypadków nie powoduje to problemów. Jeśli tak się stanie, lekarz weterynarii może przeprowadzić kolejną operację. W większości przypadków do złagodzenia objawów wystarczą antybiotyki i leczenie przeciwzapalne.
W innych przypadkach, migdałki mogą być leczone poprzez ekstrakcję. W niektórych przypadkach ekstrakcje są konieczne, choć należy zachować ostrożność przy zalecaniu zabiegu. Zabiegi chirurgiczne powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy objawy powiększonych migdałków są ciężkie. W niektórych przypadkach migdałki mogą powodować ból w jamie ustnej.
Migdałki to płaty tkanki w gardle za migdałkami. Pomagają one w zapobieganiu infekcjom poprzez zatrzymywanie zarazków. Produkują również przeciwciała, które zwalczają infekcje. Trudno je zobaczyć, ale lekarze używają specjalnych przyrządów z lampkami i lusterkami, aby je obejrzeć. Czasami lekarze mogą również wykonać zdjęcie rentgenowskie, aby lepiej zobaczyć migdałki.
Niektóre rasy psów są bardziej podatne na ten problem. Uważa się, że Golden retrievery, Bullmastiffy i Boksery są bardziej narażone na rozwój tej choroby. Psy z brachycefaliczną czaszką również mają zwiększone ryzyko. Innym rozwiązaniem jest przyjmowanie suplementów diety.
Jeśli konieczna jest operacja, specjalista z zakresu chorób uszu, nosa i gardła może zalecić adenoidektomię. Zabieg ten jest zalecany, jeśli migdałki powodują dyskomfort u Twojego psa.
Profilaktyka
Zapobieganie powiększonym migdałkom u psa zaczyna się od wczesnej diagnozy. Jeśli zauważysz, że Twój pies chrapie lub ma problemy z oddychaniem przez nos, może mieć powiększone migdałki. Powinieneś również szukać oznak bólu ucha środkowego lub otwartego zgryzu. W niektórych przypadkach powiększone migdałki mogą prowadzić do poważnych problemów, takich jak zapalenie ucha lub zatok. Dobra wiadomość jest taka, że leczenie jest stosunkowo łatwe i wiąże się z niewielkim ryzykiem.
Najpierw lekarz weterynarii przeprowadzi badanie fizykalne, aby określić zakres powiększonych węzłów chłonnych i ich przyczynę. Twój weterynarz może również przeprowadzić badanie krwi w celu określenia funkcji narządu i liczby białych krwinek. Następnie mogą wykonać aspirat cienkoigłowy lub biopsję węzła chłonnego. W zależności od stopnia nasilenia choroby, ten rodzaj badania może wykryć chorobę podstawową.
W zależności od przyczyny, powiększone migdałki u psów mogą być uleczalne poprzez leczenie przeciwzapalne. Leczenie jest zazwyczaj krótkotrwałe. W niektórych przypadkach jednak, stan psa może powrócić po zaprzestaniu leczenia. W innych przypadkach może być wymagane rozwiązanie chirurgiczne.
Inne schorzenia powodujące powiększenie migdałków u psów to wydłużone podniebienie miękkie i zwężone nozdrza, które utrudniają psu oddychanie przez nos. Pies z takimi problemami powinien być również poddany badaniu radiologicznemu klatki piersiowej w celu oceny serca i tchawicy. Dodatkowo, pies powinien mieć możliwość kompensacji za pomocą oddychania przez otwarte usta. Czas jest wszystkim, jeśli chodzi o leczenie powiększonych migdałków u psów.
Niektóre rasy mają genetyczną predyspozycję do rozwoju chłoniaków. Golden retrievery, boksery i bullmastiffy są podatne na to schorzenie. Schorzenie to może dotyczyć również szczeniąt. Pies, który został poddany kastracji może być bardziej narażony na rozwój tego schorzenia.
Podobne tematy
